Quare conare, quaeso.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Piso igitur hoc modo, vir optimus tuique, ut scis, amantissimus. Duo Reges: constructio interrete. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Qui convenit? Non enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit. Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris.

Et qui ipsi sibi bellum indixissent, cruciari dies, noctes torqueri vellent, nec vero sese ipsi accusarent ob eam causam, quod se male suis rebus consuluisse dicerent.

Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias?
Recte, inquit, intellegis.

Esto, fecerit, si ita vis, Torquatus propter suas
utilitatesmalo enim dicere quam voluptates, in tanto
praesertim viro-, num etiam eius collega P.

Nam bonum ex quo appellatum sit, nescio, praepositum ex eo
credo, quod praeponatur aliis.

Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere.
Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn.
Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest.

Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Hoc unum Aristo tenuit: praeter vitia atque virtutes negavit rem esse ullam aut fugiendam aut expetendam. Quamquam non negatis nos intellegere quid sit voluptas, sed quid ille dicat. Egone quaeris, inquit, quid sentiam? Restatis igitur vos; Bork Nihilne te delectat umquam -video, quicum loquar-, te igitur, Torquate, ipsum per se nihil delectat? Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant?

An est aliquid, quod te sua sponte delectet? At iam decimum annum in spelunca iacet. Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur? Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Hoc non est positum in nostra actione. Quo igitur, inquit, modo? An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia?

Bork: Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt.
Erat enim res aperta.: Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt.